Lew, Czarownica i Stara Szafa

Opowieści z Narnii : Lew, Czarownica i Stara Szafa

                                                                                                                     źródło: tumblr.com

O autorze

Clive Staples Lewis (C.S. Lewis) urodził się w Belfaście w 1898 roku, zmarł w roku 1953, w wieku 65 lat. Był znawcą i pisarzem literatury angielskiej, znany głównie z serii „Opowieści z Narnii”. Wykładał literaturę angielską na Uniwersytecie w Oksfordzie, był przyjacielem Tolkiena (autora „Władcy Pierścieni”). Utwory C.S. Lewisa zostały przetłumaczone na ponad 40 języków.

Czas i miejsce akcji Anglia, czasy wojny XX wieku

Bohaterowie: Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja

Streszczenie:

Podczas II Wojny Światowej, w ucieczce przed bombardowaniami Londynu, czworo rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund oraz Łucja zamieszkują w domu pewnego sędziwego profesora.  Stary i wielki dom, oddalony od innych zabudowań kryje w sobie masę zakamarków. Niebawem dzieci odnajdują w jednym z pokoi tajemniczą szafę, wypełnioną futrami i zapachem naftaliny. Z miłości do mięciutkich futer, Łucja wchodzi do szafy i odkrywa, że jest ona niezwykle głęboka. W poszukiwaniu końca tajemniczej szafy, Łucja zostaje przeniesiona w magiczny świat krainy Narnii, gdzie panuje wieczna zima. Nie oddalając się zbytnio od przejścia, dziewczynka spotyka fauna o imieniu Tumnus. Tumnus jest pół-człowiekiem, pół-kozłem (ma pokryte czarną sierścią nogi zakończone kopytami oraz kozią bródkę i rogi). Po upewnieniu się, że Łucja jest córką Ewy, faun zaprasza dziewczynkę do siebie. Pełna wątpliwości Łucja godzi się i spędza długie godziny w domu Tumnusa, słuchając jego bajecznych opowieści. Gdy jest już gotowa do wyjścia faun wyjawia jej okrutną prawdę – w Narnii rządy sprawuje okrutna Biała Czarownica, a on zaprzysiągł jej wierność. Zadaniem fauna jest odnaleźć córkę Ewy lub też syna Adama a następnie uśpić i natychmiast zaprowadzić przed oblicze Białej Królowej. Dobroduszny Tumnus postanawia jednak sprzeciwić się czarownicy i dziewczynka bezpiecznie wraca do domu.

Po powrocie okazuje się, że podczas gdy Łucja spędziła w Narnii całe godziny, w prawdziwym świecie minęły minuty. Rodzeństwo nie wierzy dziewczynce w ani jedno słowo, a gdy ta pokazuje im szafę – po tajemnym przejściu nie ma ani śladu. Gdy dziewczynka sama zaczyna wątpić w swą historię, podczas zabawy w chowanego, ponownie wskakuje do starej szafy. Zaraz za nią do szafy wchodzi Edmund i zamyka za sobą drzwi. Edmund coraz bardziej zagłębia się w szafie aż nagle ląduje w krainie zimy, w świecie Narnii. Stara się odnaleźć siostrę, jednak zamiast Łucji jego oczom ukazuje się zaprzęg sań ciągnięty przez renifery. W saniach siedzi karzeł oraz tajemnicza kobieta, które przedstawia się jako królowa Narnii. Po upewnieniu się, że chłopiec jest człowiekiem (synem Adama) przybyłym ze świata ludzi, królowa Narnii staje się dla Edmunda niezwykle miła. Wyczarowuje jego ulubione ptasie mleczko oraz obiecuje, że gdy odwiedzi ją wraz z rodzeństwem w jej pałacu, ugości ich w pokoju pełnym ulubionego łakocia. Wkrótce po zniknięciu królowej, Łucja spotyka Edmunda i razem wracają do domu radując się na myśl o przygodach, które czekają ich w krainie Narnii.

W starym domu profesora Edmund postanawia jednak dokuczyć siostrze i gdy ta opowiada całą historię pozostałemu rodzeństwu – wszystkiego się wypiera. Zrozpaczona dziewczynka wybiega z pokoju, zaś Piotr i Zuzanna postawiają wyjawić swe problemy profesorowi. Mądry starzec po wysłuchaniu dzieci uznaje, że najlogiczniej jest przyjąć, iż Łucja mówi prawdę. Według profesora nie ma powodu aby sądzić, iż istnienie równoległych światów jest niemożliwe i najrozsądniej byłoby po prostu zapomnieć o całej sprawie.

Po dłuższym czasie dzieci podczas ucieczki przed gosposią chowają się przypadkiem w szafie i wszyscy przekonują się o istnieniu krainy Narnii. Po przeprosinach Łucji cała czwórka postanawia odwiedzić fauna Tumnusa, jednak po dotarciu na miejsce okazuje się, że został on aresztowany za ukrywanie ludzi oraz sprzeciwianie się królowej. Mimo braku jedzenia i sprzeciwu ze strony Edmunda, rodzeństwo postanawia wyruszyć na ratunek faunowi, mając ptaszka Drozda za przewodnika.

Po doprowadzeniu dzieci do Bobra, ptak nagle znika. Bóbr okazuje się przyjacielem Taunusa i oferuje dzieciom posiłek. Podczas rozmowy pada też imię mającego się pojawić Aslana, na którego to dźwięk dzieci wprawiają się w inny nastrój. Bóbr wyjawia im, że Aslan jest dawno niewidzianym Królem Narnii i tylko on jako Lew – król całej puszczy jest w stanie pokonać Białą Czarownicę oraz przywrócić wiosnę. Informuje dzieci, iż mają się spotkać z Aslanem następnego dnia jako, że przepowiednia głosi, iż z pomocą króla puszczy czworo ludzi zasiądzie na tronach Narnii i zakończy panowanie Białej Czarownicy. Gdy dzieci orientują się, iż Edmund zniknął, wszyscy natychmiast dochodzą do wniosku, że ich zdradził i wyruszył do domu Czarownicy. Postanawiają jak najszybciej wyruszyć w drogę, aby uniknąć schwytania.

Tymczasem Edmund męczony od czasu do czasu wyrzutami sumienia dociera do domu Białej czarownicy i dostrzega na dziedzińcu kamienne posągi, w tym posąg lwa. Zostaje doprowadzony przed oblicze złej Królowej i opowiada o wszystkim co zaszło w domu bobrów.

Pańswto Bobrowie wraz z trójką rodzeństwa po długiej wędrówce znajdują schronienie w jamie i spędzają tam noc. Nad ranem słyszą dzwięk dzwoneczków sań i odkrywają, że czary Białej Czarownicy tracą moc. W saniach siedzi Święty Mikołaj, długo nie wpuszczany do Narnii i obdarowuje wszystkich prezentami. Pani Bobrowa otrzymuje nową maszynę do szycia, Piotr – tarczę i miecz, Zuzanna – łuk ze strzałami, który nigdy nie chyba oraz mały róg z kości słoniowej aby wezwać pomoc. Łucja otrzymuje buteleczkę wypełnioną płynem leczącym rany oraz mały sztylet do obrony własnej. Pan Bóbr w prezencie od Świętego Mikołaja dostaje zapowiedź naprawy tamy, która wciąż przecieka. Na pożegnanie wszyscy zostają poczęstowani pyszną, gorącą herbatą.

Edmund wraz Królową przemierzają w tym czasie krainę Narnii w poszukiwaniu dzieci. W trakcie podróży Edmund zdaje sobie sprawę z niegodziwości Czarownicy i staje się świadkiem zamiany ucztujących wiewiórek w kamienne posągi. Wkrótce wszyscy zdają sobie sprawę, że czary Królowej coraz bardziej słabną – śnieg topnieje i pojawiają się pierwsze oznaki wiosny. Biała Czarownica jest zmuszona pokonywać drogę pieszo przez błoto. Piotr, Zuzanna, Łucja oraz Państwo Bobrowie docierają tymczasem do Kamiennego Stołu, gdzie ich oczom ukazuje się wielka puszcza, bezkresne morze i oczywiście Aslan w otoczeniu wspaniałych stworzeń. Po przywitaniu się Aslan wskazuje Piotrowi jego Pałac, w którym będzie sprawować rządy, gdy nagle słyszą odgłos rogu. Zuzanna zostaje zaatakowana przez wilka, jednak Piotr zabija zwierzę a towarzysze Aslana ruszają w pogoń za drugim wilkiem. Ma to pomóc w odnalezieniu Królowej i uwolnieniu Edmunda.

Tymczasem Biała Czarownica planuje atak na swych przeciwników. Gdy chce złożyć Edmunda w ofierze, ten zostaje jednak uwolniony przez zwolenników Aslana i zaprowadzony przed jego oblicze. Wkrótce w obozie Aslana zjawia się Biała Czarownica aby upomnieć się o Edmunda. Jej zdaniem zgodnie z Wielkimi Czarami, Edmund jako zdrajca należy do niej. W zamian za tajemniczą obietnicę ze strony Lwa, Czarownica zgodziła się zrezygnować ze swego prawa do Edmunda.

Cały obóz Aslana wyrusza do Brodu Beruny, podczas wędrówki zaś Lew cały czas jest bardzo osowiały. W nocy, po rozbiciu obozu, dziewczynki dostrzegają, że Aslan wyrusza ponownie w sronę Kamiennego Stołu i postanawiają mu towarzyszyć. Lew w pewnym momencie nakuzje im zawrócić i sam rusza w dalszą drogę. Dziewczynki jednak nie słuchają i są świadkiem oddania się Aslana w ręce Białej Czarownicy. Ta najpierw poniża zwierzę, a następnie chce go złożyć w ofierze na Kamiannym Stole. Po zabiciu Aslana Czarownica opuszcza Kamienny Stół a dziewczynki z ogromnym smutku oczyszczają ciało Lwa. Małe myszki przegryzają liny przytrzymujące ciało zwierzęcia a Kamienny Stół przełamuje się na pół. Nagle przed dziewczynkami staje żywy Aslan i oznajmia, że są czary jeszcze silniejsze niż czary Królowej.  Pełen siły do walki Aslan z dziewczynkami na grzbiecie pędzi ku Zamku Białej Czarownicy.

Po dotarciu do Zamku, Aslan po kolei ożywia wszystkie zamienione w posągi postaci, w tym udaje mu się uwolnić Tumnusa. Odmieniony przez Aslana Olbrzym otwiera bramę i wszyscy wyruszają do obozu Lwa. Na miejscu okazuje się, że trwa zaciekła walka z Białą Czarownicą – Aslan przybywa Piotrowi na ratunek i zabija złą Królową. Wkrótce cała armia Czarownicy zostaje rozgromiona. Okazuje się, że Edmund dał wyraz swej niezwykłej odwagi i zniszczył różdżkę Królowej. Teraz sam jednak zostaje ciężko ranny. W samą porę Łucja używa jednak magicznego eliksiru i Edmund wkrótce jest już zdrowy. Wszyscy wyruszają niebawem do Zamku Ker-Paravel, gdzie odbywa się koronacja na czterech tronach. Lew Aslan wkrótce się oddalił, jako że nie jest on oswojonym zwierzem, zaś panowanie dzieci w Królestwie Narnii było długie i sprawiedliwe. Piotr z czasem zwany był Wspaniałym, Edmund Sprawiedliwym, Łucja -  Mężną, Zuzanna zaś nazwana została Łagodną.

Pewneg dnia dorosłe już rodzeństwo postanawia wybrać się na poszukiwanie spełniającego wszystkie życzenia Białego Jelenia. W trakcie pogoni za zwierzęciem docierają do żelaznej lampy i postanawiają zgłębić tę tajemnicę. Wkrótce znajdują się w starej szafie pełnej futer i zapachu naftaliny i już nie są dorosłymi władcami, lecz znów małymi dziećmi (po przecież czas w Narnii pędzi szalenie). Wyjawiają wszystko staremu profesorowi, który natychmiast daje wiarę wszystkim opowieściom i przestrzega dzieci, aby nigdy nie szukały już drogi do Narnii poprzez szafę. Jako, że królami i królowymi w Narnii zostaje się na zawsze, przyjdzie czas, że sami znów zostaną tam wezwani.